ابراهیم حاتمی کیا با «موسی کلیم‌الله» در مسیر تازه‌ای پا گذاشته است

Hamshahri Online: از وسط جنگ تحمیل شده تا وسط اپیدمی ، از این هویتی که بیمارستان زخمی شده یک بیمارستان زخمی شده شخص جدیدی را برای خروج از قهرمان فرسوده ، از تلویزیون تا سینمای ماشین ، از ژالیل پیدا می کند. Farjad to Low Faramarz Gharibian ، از “روایت فتح” تا اوج و از ابراهیم هاتامیکیا تا 6 ساله هاتامی کیا ، تاریخ چالش های فرهنگی جمهوری اسلامی به عنوان یک موجود زنده است. ابراهیم هاتامیکیا به طور کامل تاریخ و دوره های تاریخ را با فیلم های خود به طور کامل ذکر کرده است. او ممکن است تنها تولید کننده محصولات فرهنگی باشد که می تواند براساس تجزیه و تحلیل وقایع وقایع پنج دهه گذشته باشد.

تاریخ فرهنگی ایران پس از انقلاب بیشتر از هنرهای تجسمی و ادبیات و تئاتر در سینما تجلی یافته است و در بین فیلمسازان این حرفه ای ابراهیم هاتامیکیا مناسب ترین روش برای پیشنهاد متونی است که نویسنده قصد دارد وقایع فرهنگی ما را عمیق تر کند.

در دهه 1980 ، بحث های داغ و نظریه پردازی برای تعیین وظیفه هنر و هنرمند در دوره پس از انقلاب تکرار شد تا به عنوان وظیفه یک هنرمند به فضای داخلی این هنرمند برسد. در حالی که هنر قبل از انقلاب متهم به ظاهر و بی تفاوتی نسبت به محتوا ، مردم و مسائل اجتماعی بود ، این هنرمند اصلی توسط ویژگی های مردم و نگرانی و تلاش برای دستیابی به معنای نهایی مفاهیم توصیف شده است. در چنین فضای فرهنگی ، ابراهیم هاتامی کیا از جنگجو آماتور گرفته تا فیلمساز جنگ حرفه ای ارتقا یافت. در دهه 1980 تا نیمه اول دهه 1980 ، در طول جنگ و پیامدهای این واقعه مؤثر و فراگیر ، مهمترین بحث در مورد مناطق مختلف جامعه ایران تفاوت بین جنگ و جنگ در نگرش فرهنگی پس از انقلاب بود. شکل پایان جنگ و تصویب قطعنامه ؛

هاتامی کیا با ساخت دو فیلم تأثیرات متفاوتی از این بحث ها را در فیلم های خود منعکس کرد. به نظر می رسد که هر یک از این آثار پاسخی است که سیستم انقلابی انقلاب به دلایل تداوم معنایی مقاومت در صلح ، سؤالات و چالش هایی را ارائه می دهد. دو فیلم “از Karkheh به Rhine” و “Ashes Green” این پاسخ ها را از پاسخ های خارج از کشور و بین المللی به دست آورد.

از 1 تا 2 از “آژانس شیشه ای” تا “گزارش یک جشن” ، فیلم های هاتامی کیا به رویارویی فکری با بخش های تازه ناهمگن از سیستم فکری جمهوری اسلامی اختصاص می یابد. در این فیلم ها ، هاتامی کیا ، برخلاف اولین فیلم خود ، به جای پاسخ دادن ، سعی در پاسخ دادن به آن داشت. در آثار خود ، او سعی کرد سخنان خود را در اولین قهرمان فیلم منعکس کند. جامعه ایران دو بار در دهه 1980 و 1980 دو بار به بالاترین دیدگاه خود رسید. نسل های جدید به پاسخ نیاز داشتند. هاتامی کیا ، که نتوانست خود را از روند فکری که هنرمند را هنرمند نمی داند منحرف کند ، در این دوره سعی کرد دلیل اصلی اختلافات بین نسل ها و طبقات بیان و عدم درک و نزدیکی فکری را تحمیل کند به اصول و اصول. معرفی خشونت اجتماعی و سردرگمی کلاس ها.

از 1 تا 5 ، ابراهیم هاتامیکیا پس از نمایش در یکی از فیلم های او ، که فیلم های آنها مهمترین چالش در همه جنبه ها بود ، به فیلمبرداری وارد فیلم شد. مضامین مانند همبستگی ملی ، امنیت نیروی انسانی ، منافع خارج از کشور و حتی امنیت منابع جغرافیایی در فیلم های این دوره ، هاتامی کیا داستانی دارد.

در اواخر قرن چهاردهم ، AH ، به همراه همه گیر كاوید و بحران جهان كورونا ، مورد رابطه نزدیكی بین تاریخ فرهنگی ایران پس از انقلاب و فیلمبرداری هاتامیکیا بسته شد. با اعلام حضور وی در یک پروژه تاریخ دین که پس از مرگ فراه الله صلاحشور نامشخص بود ، به نظر می رسید که او در پایان خطی که با هویت آغاز شده بود ، نکته ای را تعیین کرد. به نظر می رسد که مدیر 6 ساله قصد دارد تاریخ تاریخ اسرائیل را از چالش مداوم ایران امروز حذف کند. ما او را بسیار به یاد می آوریم که همیشه او بخیه و سوپینگ می داد. در جشنواره حدود دو فیلم درباره یک فرمانده شهید و درباره یک رویداد در دهه 1980 ، اولین فیلمساز آن تاریخ از ساحل در ساحل نیل خارج شده است. همه معتقدند که تمام تاریخ تاریخ معاصر است. شاید سیاسی ترین فیلم تولد پیامبر ، سیاسی ترین فیلم این روز باشد. در دهه 1980 ، یک درگیری کم درآمد بین خسرو دهگان و بهروز افخمی شبیه به ابراهیم هاتامی کیا و هوارد هاوکس بود.

اکنون ، پس از سالها و اثبات بی ربط آن بحث ، تاریخ این دو شوخی را جدی گرفته است. هنگامی که هاتامیکیا فیلمی درباره مصر ساخت ، هاوکس همچنین فیلمی به نام سرزمین فرعون ساخت.